Córki nie będą mi mówić, jak obchodzić żałobę

Janina przeżyła wielką tragedię

Byli bardzo zgodnym małżeństwem. Od samego początku układało się między nimi całkiem dobrze . Łączyły ich wspólne pasje, zainteresowania zawodowe, a ich relacja była pełna wsparcia, zaufania, choć po latach zaczęło brakować miłości . Choć byli ze sobą z przyzwyczajenia, nikt nie spodziewał się, że ten związek zakończy się tak szybko. Janina i Marian doczekali się dwóch pięknych córek, niezwykle zdolnych i grzecznych jak aniołki . Kobieta czuła, że wyrosną na wspaniałe osoby o wielkim sercu.

Dziewczynki właśnie skończyły 12 i 13 lat i osiągały pierwsze duże sukcesy w konkursach plastycznych i szkołach muzycznych , Alicja nawet zainteresowała się naukami przyrodniczymi. Janina właśnie słuchała jej wykładu o cyklu rozwojowym mniszka lekarskiego , kiedy zadzwonił telefon.

- Halo?

- Pani Janina Górska? Jest pani żoną Mariana Górskiego?

- Tak, przy telefonie. Czy coś się stało?

- Dzwonię ze szpitala. Niestety przydarzył się wypadek. Pani mąż…

Janina nie usłyszała kolejnych słów. Oczy zaszły jej mgłą, a ręce zaczęły się trząść . Nie, to niemożliwe. Jak to się mogło wydarzyć?

- Mamo, czy wszystko w porządku?

- Kochanie, muszę teraz niestety wyjść. Coś się stało tacie, muszę się dowiedzieć więcej.

Kolejne godziny były koszmarem. Janina dojechała do szpitala i dowiedziała się, że Marian zginął w wypadku samochodowym . Był za niego odpowiedzialny pijany kierowca. Kobieta wciąż nie mogła w to uwierzyć.

W żałobie wspierał ją przyjaciel

Janina od lat przyjaźniła się z Jerzym, znali się jeszcze ze szkoły średniej. Mieli nawet między sobą krótki epizod spotykania się , ale ich drogi rozeszły się w okolicach matury. Janina wyjechała wtedy na studia do Poznania, a Jerzy został w rodzinnym mieście i przejął zakład samochodowy po swoim ojcu . To na uniwersytecie Janina związała się z Marianem i zdecydowała się go poślubić.

Kiedy wraz z mężem osiedliła się w swojej małej ojczyźnie, wspomnienia ze szkoły średniej powróciły , jednak Janina zachowała zdrowy rozsądek i wychowała dzieci z mężem. Mimo to odnowiła znajomość z Jerzym i traktowała go jako swojego przyjaciela . On był starym kawalerem, a Marian bezgranicznie ufał żonie, więc ich spotkania nie napotykały na żadne przeszkody.

Kiedy mąż Janiny odszedł, to najlepszy przyjaciel ocierał jej łzy i wspierał ją w trudnościach. Nie opuścił jej ani na krok, kiedy przechodziła najgorsze chwile. Kobieta bardzo to doceniała i znów zobaczyła w Jerzym wspaniałego mężczyznę, dla którego już raz oddała serce. W pewnym momencie poczuła, że to uczucie wraca ze zdwojoną siłą . Jednak czy to rozsądne? Od śmierci Mariana minął dopiero rok …

ZOBACZ TEŻ: Darła koty z teściową. Nie wiedziała, że seniorka miała plan

Janina nie spodziewała się takiej reakcji córek

Kobieta trwała w tym zawieszeniu pomiędzy żałobą a nową miłością przez kolejne dwa lata . W końcu zdecydowała się otworzyć na uczucie i coraz odważniej wchodziła w relację z Jerzym. Kilka razy, pod nieobecność córek, spędził nawet u niej noc . W końcu nadszedł czas na dojrzałą decyzję i wyjaśnienie dziewczynom realiów sytuacji. Janina brała pod uwagę różne scenariusze, ale to, co powiedziały jej córki, sprawiło jej ogromny ból .

- Mamo, jak możesz? Chcesz zapomnieć o ojcu? Myślałam, że szanujesz pamięć o nim - zaczęła Alicja.

-  Kochanie, wiesz dobrze, że bardzo kochałam twojego tatę. Ale on już nie żyje, a ja nie chcę być samotna. Przecież mam prawo do szczęścia. Mam zaledwie 45 lat...

- A co z nami? Czy my nie mamy już nic do powiedzenia? Chcesz nam zafundować nowego ojca? Miałyśmy jednego! - dołączyła do dyskusji Jola.

- Zgadzamy się na to, żeby Jerzy nas odwiedzał, nie mówimy nie. Ale małżeństwo? Po co wam to? Jak sobie to wyobrażasz? Że będziemy z nim mieszkać? To przecież obcy mężczyzna

Córki Janiny nie wykazywały zrozumienia wobec jej uczuć. Kobieta nie do końca rozumiała opór dziewczyn. Przecież minęły już trzy lata, a przed nią jeszcze tyle życia… Może jednak nie wychowała ich na tak dobre osoby? Z jednej strony wiedziała, jak Alicja i Jola były przywiązane do ojca, ale to przecież nie ich życie . Jak powinna postąpić Janina?

Kobieta po prostu nie chciała być samotna

Janina długo biła się z myślami. Nie chciała krzywdzić swoich córek, ale miłość też była dla niej ważna . Przeprowadziła też poważną rozmowę z Jerzym, który sam nie wiedział, co powinni zdecydować. Wykazywał dużo zrozumienia wobec sytuacji Janiny, jedna k nie dało się ukryć, że opór jej córek zaczynał go nieco irytować .

- Janinko, jesteśmy dorosłymi ludźmi. Przecież nikomu nie robimy krzywdy. Nie wiem, może ja powinienem porozmawiać z dziewczynami?

- Nie, to tylko pogorszy sprawę. Mają w sobie dużo oporu wobec tej całej sytuacji… Nie jestem pewna, z której strony to ugryźć. Na pewno nie chcę rezygnować z relacji z tobą.

- Na to właśnie liczyłem. Może odczekajmy jeszcze trochę w tajemnicy, a rozmowy o ślubie zaczniemy z nimi za jakiś czas?

- Chyba to będzie najlepszy pomysł

Janina nie była zadowolona z tego, że musi ukrywać związek z Jerzym przed swoimi córkami. Alicja i Jola nie były gotowe na te zmiany. Jest to zrozumiałe, ale na pewno będą musiały dorosnąć do zaakceptowania tego związku . Janina nie zamierza znów rezygnować z elektryzującej miłości, o której marzyła całe życie. Tęskni za Marianem, był dobrym mężem, ale to Jerzy daje jej pełnię szczęścia . Miała nadzieję, że to tylko kwestia czasu, zanim córki przyzwyczają się do obecności nowego mężczyzny w jej życiu.