Inne kobiety poszarpałyby się o takiego męża, a ja od niego uciekłam

Myślała, że wygrała go na loterii

Kiedy Dorota poznała Marka, myślała, że złapała samego Pana Boga za nogi. Był po prostu idealny! Opiekuńczy, troskliwy, a do tego świetnie wyglądający i z dobrą pracą . Od samego początku obsypywał ją komplementami i prezentami, a częste wyjazdy w różne zakątki Polski, które organizował, były pełne czułości i namiętności . Dość szybko wzięli ślub, przede wszystkim z inicjatywy Marka. Zapewniał Dorotę, że chce z nią spędzić całe życie i im szybciej staną na ślubnym kobiercu, tym lepiej .

Para krótko po ślubie przeniosła się do uroczego domku nad Bałtykiem. Dorota cztery miesiące po złożeniu przysięgi małżeńskiej zobaczyła pierwszy raz dwie kreski na teście ciążowym . Oboje byli wniebowzięci! Okres ciąży był dla kobiety dosyć łaskawy, a urlop macierzyński stał się zbawieniem i uratował ją od męczącej pracy biurowej . W tym samym czasie Marek dostał duży awans.

- Kochanie, mam świetny pomysł - zaczął któregoś dnia, kiedy Dorota przebierała ich córkę.

- Co takiego skarbie?

- Pomyślałem, że skoro teraz będę tak dobrze zarabiał, to może wcale nie musisz wracać do pracy. Możesz zająć się domem i córką, a ja zarobię nam na życie i przyjemności - ucałował Dorotę w czoło.

- Myślisz, że to dobry pomysł? A co jak coś się stanie?

- Co by się miało stać? Ja mam same dobre pomysły.

Po tych zapewnieniach Dorota nie zastanawiała się zbyt długo . W sumie to będzie całkiem wygodne, i tak nie lubiła siedzieć w biurze od rana do popołudnia, praca ją nudziła. Mąż uratował ją z tej opresji .

Zaczęło jej się to coraz mniej podobać

Minęło kilka lat, a Dorota i Marek przywitali na świecie kolejną pociechę. Kobieta wciąż zajmowała się domem i córkami . Siedzenie w domu zaczęło ją coraz bardziej przytłaczać, a brak zajęć tylko dla siebie i koleżanek frustrował. Kiedy próbowała to zmienić, mąż łatwo umiał wyperswadować jej pomysły .

- Ale po co ci ten pilates? Przecież dobrze wyglądasz, nie potrzebujesz żadnej siłowni. W domu za dziećmi pobiegasz i też to będzie trening.

- Ale ja po prostu chciałabym gdzieś wyjść z domu…

- Tak źle ci w tym domu? Ile ja bym dał, żeby się z tobą zamienić. A tak to ciągle praca, dzień w dzień to samo.

Tak kończyła się każda próba Doroty na podjęcie się jakiejś aktywności. Z jednej strony Marek miał rację, kochała swoje dzieci i życie w domu było wygodne . Miała nawet wyrzuty sumienia, że tak bardzo ciągnie ją do innych rzeczy. Ale czy nie należy jej się coś od życia? Nigdy nie godziła się na rolę kury domowej .

- Chciałabym wyjść dziś z koleżanką z liceum. Przyjechała tu na weekend i chciałaby zobaczyć trochę miasta.

- Ale jak to sobie wyobrażasz? Ja będę do późna w pracy, ktoś musi się zająć dziećmi.

- Pomyślałam, że znajdę opiekunkę. Nietrudno o jakąś panią, która te trzy lub cztery godziny posiedzi z dziewczynkami.

- Obca kobieta będzie się zajmować moimi dziećmi? Nie podoba mi się ten pomysł.

I tak właśnie Dorota zrezygnowała z wyjścia ze starą znajomą na rzecz opieki nad córkami . Znów poczuła wyrzuty sumienia, ale coraz intensywniej rodził się w niej bunt przed taką sytuacją . Czy to ta słynna złota klatka, o której czytała w czasopismach? Kiedy policzyła w głowie, ile razy przez te osiem lat małżeństwa wyszła sama z domu , to naliczyła… cztery takie sytuacje. Dwie z nich miały związek z chorobą jej matki i potrzebą pomocy na gospodarstwie. Raz była na kawie u dawnej przyjaciółki z pracy, a innym razem pomagała znajomej w przeprowadzce . Coś tu jest nie tak.

ZOBACZ TEŻ: Córki nie będą mi mówić, jak obchodzić żałobę

Nie mogła tego znieść, musiała odejść!

Dorota nie wiedziała, co ma zrobić. Kilkukrotnie podjęła ten temat z Markiem, ale on ciągle nie był w stanie zrozumieć jej potrzeby niezależności . Przecież zapewniał jej wszystko, czego potrzebowała. Był dobrym mężem, to prawda. Nie stosował przemocy, nie pił… Był przykładnym mężem . Dlaczego więc Dorota była taka nieszczęśliwa? Długo biła się z myślami, ale apogeum przyszło szybciej, niż to sobie wyobrażała .

Tego dnia zauważyła, że miesiączka spóźnia jej się już prawie dwa tygodnie. Z lękiem wykorzystała test ciążowy i oczekiwała na wynik. Wkrótce stało się jasne, że jest w trzeciej ciąży . Wtedy w jej głowie pojawiło się wiele myśli. Znów to samo. Znów pieluchy, rozszerzanie diety i ząbkowanie . I zero czasu dla siebie. Zresztą, po co jej czas dla siebie, skoro i tak nie może go wykorzystywać u boku męża. Frustracja wzięła górę. Dorota postanowiła podjąć ostateczną decyzję . Skoro żadne jej argumenty nie działały, to sama załatwi wolność.

Chwyciła za kartkę i długopis i napisała list.

Marku,

byłeś naprawdę cudownym mężem i niczego mi z tobą nie brakowało. Ale nie mogę tkwić w złotej klatce. Wywołujesz we mnie poczucie winy, z powodu tego, że chciałabym znów poczuć się jak kobieta. Pójść z koleżanką poplotkować, albo na tą głupią siłownię. Nie mogę tego znieść, dlatego pakuję dziewczynki i wyprowadzamy się. Nie szukaj mnie, wyślę ci stosowne papiery.

Dorota chwilę zastanawiała się, czy wspomnieć o teście ciążowym, ale postanowiła zachować to dla siebie. Jeszcze przyjdzie czas na to wyznanie. Bała się, że jeśli Marek się dowie, przekona ją, aby została . A nie może. Musi znów poczuć się prawdziwą kobietą. Jak postanowiła, tak zrobiła i godzinę później wyjechała z miasta w bliżej nieokreślonym kierunku . Nie miała planu, chciała znów być spontaniczna. Przyszłość na nią czeka.