Marta Nawrocka rozbawiła wszystkich! Prezydent zareagował natychmiast
W Ogrodzie Saskim znów zwyciężyła klasyka, a razem z nią — poczucie humoru. Gdy pierwsza dama sięgnęła po zadziorny fragment Kochanowskiego o małżeńskich rolach, publiczność parsknęła śmiechem. Chwilę później prezydent Karol Nawrocki dorzucił od siebie krótką, celnie podaną uwagę. Ten drobny epizod mówi o tej władzy więcej niż długi briefing.
Ogród Saski, wielki finał i renesansowy patron
Finał 14. edycji Narodowego Czytania odbył się w sobotę, 6 września, w południe, w warszawskim Ogrodzie Saskim. Tegoroczny wybór padł na pieśni, fraszki i treny Jana Kochanowskiego. Para prezydencka zainaugurowała wydarzenie, a wśród zaproszonych pojawili się aktorzy i lektorzy znani z anten i scen.
Z Pałacu popłynęło też przesłanie o literaturze jako „kapsule czasu”, która przenosi nas przez wieki — to ulubiona metafora prezydenta w tegorocznym wystąpieniu.
Ze sceny padły słowa, po których publiczność parsknęła śmiechem. O co dokładnie chodziło?
Co padło ze sceny i jak zareagował prezydent?
Szczególną uwagę zgromadzonych przyciągnęła pierwsza dama. W momencie, gdy sięgnęła po tekst i zaczęła czytać fragment X pieśni Jana Kochanowskiego.
Może kto ręką sławy dostać w boju,
Może wymową i rządem w pokoju;
Lecz jeśli żona męża nie ozdobi,
Mąż prózno robi.
Kto z gospodarstwa, a kto zaś z wysługi
Zbierze pieniądze, i z kupiectwa drugi —
Jeśli się żona nie przyłoży ktemu,
Zginąć wszytkiemu - powiedziała Marta Nawrocka.
Publiczność odpowiedziała salwą śmiechu, a Karol Nawrocki błyskawicznie podchwycił atmosferę i z uśmiechem skwitował: „Sama prawda!”. Nagrania i relacje z miejsca pokazują, że rozładowało to formalny ton uroczystości i dodało jej lekkości.
To jednak nie wszystko.
Narodowe czytanie
Narodowe Czytanie to inicjatywa, która od ponad dekady na stałe wpisała się w kalendarz kulturalny Polaków. Zainaugurował ją w 2012 roku prezydent Bronisław Komorowski wspólną lekturą „Pana Tadeusza” Adama Mickiewicza. Od tamtej pory co roku wybierane są nowe dzieła – klasyka polskiej literatury, która ma jednoczyć i przypominać o bogactwie języka. Publiczność miała już okazję słuchać utworów Aleksandra Fredry, Henryka Sienkiewicza, Bolesława Prusa, Stanisława Wyspiańskiego, Juliusza Słowackiego, Gabrieli Zapolskiej czy Elizy Orzeszkowej.
Choć początkowo wydarzenie miało charakter głównie krajowy, dziś rozrosło się do rozmiarów ogólnopolskiego i międzynarodowego święta. Spotkania z cyklu Narodowego Czytania organizowane są nie tylko w dużych miastach i mniejszych miejscowościach w Polsce, ale również poza granicami kraju. Dzięki zaangażowaniu ambasad, konsulatów, Instytutów Polskich i licznych organizacji polonijnych, idea wspólnego obcowania z literaturą trafia do rodaków rozsianych po całym świecie.
Tegoroczna edycja poświęcona twórczości Jana Kochanowskiego jeszcze raz pokazała, że polska literatura nie jest jedynie zamkniętym w książkach dziedzictwem, lecz wciąż żywą tradycją. Lektura renesansowego mistrza słowa stała się okazją do refleksji nad tym, co w kulturze trwałe i wspólne. To także dowód, że wielkie dzieła literatury nadal potrafią łączyć pokolenia, przypominając, iż wspólne czytanie to nie tylko edukacja, ale i doświadczenie wspólnoty.
