Pańska skórka to hit na cmentarzach. Nie uwierzycie, z czego jest zrobiona

Co to właściwie jest pańska skórka?

Wygląda jak pastelowa kostka pianki, a w smaku przypomina lekko malinowe lub miętowe pianki. „Pańska skórka” to tradycyjny warszawski cukierek, który od lat króluje przede wszystkim podczas Wszystkich Świętych. Kiedy na alejki spada jesienny zmierzch, a znicze migoczą jak maleńkie latarnie, sprzedawcy wyciągają folie z równiutko pokrojonymi kawałkami – białymi i różowymi – które kuszą swoim wyglądem i aromatem. Jedni kupują je „na wynos” dla dzieci, inni – z sentymentu, pamiętając, że „tak robiła babcia”, a jeszcze inni traktują je jak sezonowy suwenir, podobnie jak krówki z Mielna czy obwarzanki z krakowskiego Rynku.

Co ciekawe, mimo że wygląda i smakuje jak delikatny deser z luksusowej cukierni, „pańska skórka” to w rzeczywistości typowy uliczny słodycz, który od dekad towarzyszy warszawiakom podczas wspominania bliskich. Jest częścią miejskiej tradycji, która łączy pokolenia i wnosi odrobinę słodyczy w melancholijną aurę listopadowych wieczorów. Ten niewielki cukierek nie tylko smakuje, ale też opowiada historię miasta i jego mieszkańców – historii prostych radości i drobnych rytuałów, które pamięta niemal każdy, kto spędzał czas w stołecznych alejkach w tym szczególnym okresie.

Dlaczego jest taka modna?

Dlaczego znów jest modna?

Bo łączy pokolenia i dobrze wygląda na zdjęciach. Serio. Pańska skórka ma wszystko, co kochają jesienne trendy: krótki skład, cukierniczy „vintage” i estetykę selfie (pastelowe kostki w papierku aż proszą się o kadr). Do tego dochodzi rytuał – kupujemy przy bramie, dzielimy się w drodze do grobu, wspominamy. Cena też kusi: przy inflacyjnych „atrakcjach” – od kawy po znicze – kostka słodkiej pianki jest wciąż jednym z tańszych sezonowych przyjemniaczków. 

W zeszłych latach na niektórych stoiskach sprzedawcy mówili wprost: „bierzcie od razu dwie, bo później zniknie”. I mieli rację – kiedy wieczorem pola zniczy rozgrzewają powietrze, towar znika szybciej niż jesienne liście z alejki.

Z czego się ją przygotowuje?

Z czego to jest zrobione? Tu zaczyna się magia

Tu pada najczęstsze pytanie: „co tam właściwie jest?”. Bez tajemnic – pańska skórka to cukiernicza pianka. W podstawowej wersji składa się z cukru i wody (czyli syropu), ubitych białek jaj oraz żelującego dodatku – najczęściej żelatyny lub alternatywnie agaru (roślinny odpowiednik z wodorostów). Róż i aromat daje sok lub syrop malinowy, zamiennie miętowy; biel to po prostu naturalny kolor pianki. Całość się ubija, wylewa do formy, studzi, a potem kroi w zgrabne kostki. Efekt? Mięsista, sprężysta słodycz między bezą a marshmallow (czyli pianką cukrową). Zero fajerwerków chemii – raczej domowe czary różdżką miksera.

Są też lokalne wariacje: ktoś doda odrobinę soku z cytryny dla balansu, ktoś inny – cukier puder na wierzch, by się nie kleiła w kieszeni. Pojawiają się wersje wege (na agarze) i rzemieślnicze mini-porcje „na dwa gryzy”. W kontrze do jesiennych rekordów cen – 200 zł za wózek zniczy kontra kilka złotych za kawałek skórki – to deser, na który stać niemal każdego. A jeśli macie wrażenie, że trafiliście na smak dzieciństwa z bazaru, to nie przypadek: historia tego przysmaku sięga dawnej Warszawy, gdy w dzień zaduszny słodycze miały osładzać długie rodzinne spacery po nekropoliach.